เอก เด็กหนุ่มอายุ 19 ปี ลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงโรงพยาบาล เขาพยายามลุกขึ้นมาแต่ไม่สามารถทำได้ ร่างกายท่อนล่างของเขาไม่มีความรู้สึกใดๆ ทันใดนั้นธานินทร์ ชายวัยห้าสิบเศษๆ ผู้เป็นบิดาของเอกก็เดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เขาบอกกับเอกว่าเอกสามารถกลับบ้านได้ในวันพรุ่งนี้

วันรุ่งขึ้นเอกกับธานินทร์กลับมาถึงบ้านพร้อมด้วย ปัน บุรุษพยาบาลวัยสามสิบต้นๆ ปันอุ้มเอกขึ้นไปที่ห้องนอนของเอกแล้ววางเขาลงบนเตียง หลังจากนั้นเขาก็เช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เอก

แล้ววันแต่ละวันก็ค่อยๆ ผ่านไปโดยที่ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นมากนัก ปันเช็ดตัวให้เอก หรือไม่ก็เข็นรถเข็นไปรอบๆ บ้าน บางครั้งปันพยายามชวนเอกคุย แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลสำเร็จนัก นานๆ ครั้งที่ธานินทร์จะโผล่เข้ามาทักทายแล้วชวนทั้งสองพูดคุย แต่เปรียบเสมือนจะมีกำแพงที่มองไม่เห็นคั่นกลางพ่อกับลูกอยู่